Talfiq secara amnya merujuk kepada menghimpunkan beberapa pandangan sehingga terhasilnya satu pandangan
yang tidak diakui oleh mana-mana mujtahid. Sebahagian besar fuqaha muta’akhirin menolak keras pengaplikasian
konsep talfiq dalam menyelesaikan sesuatu permasalahan hukum berikutan kesan-kesan negatif yang terhasil daripada
konsep tersebut. Namun realiti semasa sebaliknya, keperluan kepada konsep talfiq merupakan perkara yang tidak
dapat dielakkan dalam pelbagai keadaan. Oleh yang demikian kajian bertujuan mengkaji faktor-faktor pengaplikasian
konsep talfiq disisi ulama mu’asirin berasaskan realiti semasa. Kajian ini bersifat kualitatif data-data dikumpul melalui
metode kepustakaan dan temubual. Seterusnya dianalisis melalui metode tematik. Kajian mendapati faktor-faktor yang
mendorong kepada penggunaan konsep talfiq dalam pengaplikasian semasa adalah berasas namun pengaplikasiannya
mestilah berpandukan dawabit hukum yang betul dalam memastikan ia tidak disalah guna sehingga terjerumus kepada
tatabbu’ rukhas di dalam hukum.